Een icoon van onze prachtige atletiekvereniging GAC is niet meer.
Plotseling en onverwacht uit het leven gerukt in zijn favoriete vakantieland Italië op zijn favoriete vervoermiddel, de motor.
Als je GAC zegt, zeg je John van Esch en als je John van Esch zegt, zeg je GAC.
John was er altijd, 48 jaar lang. In 1968, als manneke van een jaar of zeven, bij de club gekomen. Samen met zijn maatjes tot op de dag van vandaag, Frans en Dominique, ging hij aan het trainen onder leiding van Peter Beekmans. Toen John en zijn maatjes wat ouder werden, in hun juniorentijd, kregen ze ook voor het eerst krachttraining en hielden met de trainer worstelwedstrijdjes. Ook werden in die tijd tafeltennis-partijtjes gespeeld in de kantine; kortom, veel dingen die niet met atletiek te maken hadden, maar de gezellige sfeer wel ten goede kwamen. En van die gezellige sfeer en de kantine was John altijd een liefhebber. Vrijwel alles wat hij in zijn juniorentijd met bijbaantjes en later als trainer verdiende, ging rechtstreeks naar de kantine om daar zijn poflijst af te betalen.
Er is in de loop van die 48 jaar vrijwel geen functie of commissie binnen de vereniging, waar John geen rol in speelde.
John is van atleet zelf trainer geworden en was daar zeer fanatiek in. Hij stond dag en nacht op het veld. Hij was met name trainer van de werpnummers en ging ook steevast mee met de atleten naar wedstrijden. Begin jaren negentig is hij, samen met Frans, een paar jaar training gaan geven in Waalwijk maar daarna is hij weer snel naar de thuisbasis teruggekeerd, om hier zijn beste krachten te wijden aan de vereniging. Naast zijn trainerschap is hij ook jaren trainerscoördinator geweest, een taak om alle zaken rond de trainers en de opleidingen daarvan te coördineren.
Als kind ging hij altijd mee met het jeugdkamp. Daarna heeft hij minimaal tien jaar in de leiding van het kamp gefunctioneerd. Samen met Frans was hij de kartrekker van de jeugdkampcommissie. Ook dat deed hij uiteraard weer fanatiek en met heel veel plezier.
John schuwde de verantwoordelijkheid niet: van 1993 tot 1998 heeft hij deel uitgemaakt van het bestuur van onze vereniging. Ook heeft hij geruime tijd zitting gehad in de PR-en sponsorcommissie. Verder was hij de laatste jaren een van de mensen die bij wedstrijden de elektronische tijdwaarneming (ET) bediende.
Maar het beste kennen we John toch van de functies die hij de in de periode van half negentiger jaren tot nu toe bekleedde namelijk die van coördinator baan-en onderhoudscommissie, verantwoordelijk voor onze accommodatie en de materialen.
Altijd hard aan het werk voor de vereniging en eigenlijk nooit echt in de schijnwerpers. De man die alles regelde; geen probleem uit de weg ging en altijd een oplossing voor problemen vond.
John heeft grote projecten binnen GAC getrokken en begeleid. Zo was de aanleg van onze kunststofbaan in 1998 een groot project waarbij hij een leidende rol vervulde.
De opening met het landen van parachutisten op het middenterrein zullen we niet snel vergeten. Deze baan werd in principe neergelegd met een levensduur van 15 jaar, dus tot 2013. Maar door de geweldige inzet van de onderhoudsploeg, onder leiding van John, is die levensduur enorm opgerekt. De baan is nu zelfs goedgekeurd tot 2019. John nam zijn taak zeer serieus. We krijgen regelmatig opmerkingen van buitenstaanders, dat onze accommodatie tot de mooiste en in ieder geval tot een van de best onderhouden accommodaties van Nederland mag worden gerekend.
Andere grote projecten die John geleid en begeleid heeft zijn de verbouwing en aanbouw van de kantine, de terrasoverkapping en de renovatie van de kleedkamers.
Een club ben je met z’n allen, maar je hebt altijd een aantal steunpilaren nodig. En zonder andere mensen tekort te doen kunnen we stellen dat John van Esch een echte steunpilaar was voor onze club.
John was iemand die heel open was over alle zaken die er speelden en zeer secuur in de documentatie daarvan. Van het laatste grote project onder zijn leiding, de aanbouw van de kantine, kunnen we dan ook bijna elke steen wel op een of andere foto terugvinden. Zijn foto archief moet intussen wel immens groot zijn geworden.
John was erg deskundig op het gebied van materialen en deze hadden dan ook altijd zijn aandacht. Hij kon er slecht tegen als er met het materiaal niet zorgvuldig werd omgegaan.
Hij was iemand die heel gemakkelijk contact legde met iedereen en daar hebben wij als club de vruchten van geplukt. Zo heeft John eind jaren negentig, samen met Jan van Ansem, voor een schijntje van de waarde een grote hoeveelheid atletiekattributen als kogels, speren, latten etc. op de kop getikt, die daar door het opheffen van een zaak als “oud ijzer” terecht waren gekomen.
John was een echte voorman en hij kon er niet zo goed tegen als men zich niet aan de gemaakte afspraken hield. De aanschaf van materiaal moest dan ook echt via hem gaan, anders had je een probleem.
Hij was dus echt een gouden man voor de club. Je kon altijd op John terugvallen en of het nu ging om zijn inzet als vrijwilliger of gewoon een vraag die je beantwoord wilde hebben, hij was er voor je.
De donderdagavond is bij ons de vaste clubavond met een clubje “sponsors” van onze kantine vooral bestaand uit onze hardwerkende vrijwilligers van met name de onderhoudscommissie. John was er heel vaak bij als zijn werk het toeliet. Hij stond steevast op zijn vaste plaats aan het einde van de bar. Want hij hield ook van een feestje en hij was al weer druk bezig om te kijken welke activiteit de onderhoudscommissie en wedstrijdcommissie samen zouden kunnen gaan houden.
Het laatste halve jaar had John na voltooiing van de kantine-aanbouw, zijn functie van voorzitter van de onderhoudscommissie overgedragen en legde hij zich daarna toe op het beheer en onderhoud van de materialen. Hij was druk bezig om een nieuw compleet overzicht te maken van alle beschikbare materialen. Vervolgens wilde hij die dan opnieuw rangschikken binnen de beschikbare ruimte van onze accommodatie. We zijn ervan overtuigd dat hij dit ook tot een goed einde zou hebben gebracht.
Helaas heeft hij dit project niet kunnen afronden.
We gaan John keihard missen, binnen en buiten onze atletiekclub.